دکتر دزواره مدرس کارگاه آموزشی اصول مهندسی و مدیریت پسماند گفت: ما در محیط زیست دور ریز نداریم، چون دور از خانه من، نزدیک خانه دیگری است که در چرخه اکولوژی دوباره به من باز خواهد گشت.
از سوی دیگر پسماند نه تنها به عنوان دور ریز نیست بکله ماده‌ای است که از نظر تولید کننده قابل استفاده نیست ولی در چرخه‌ای دیگر و در صنایع پایین دست، می‌تواند ماده اولیه باشد. ماده‌ای که به جای صرف هزینه برای دفع آن، ممکن است سرمایهای سودآور برای تولیدکننده باشد!
وی گفت: در ایران هر روز ۵۸ هزار تن زباله تولید می‌شود و سرانه هر ایرانی به صورت میانگین ۹۰۰ گرم در روز است در حالیکه این مقدار در دنیا کمتر از نصف و در حدود ۴۰۰ گرم می‌باشد؛ که در کشور ما از این مقدار، درصد کمی بازیافت و مابقی دفن و یا سوزانده می‌شود.
عضو بنیاد ملی نخبگان گفت: دفن و سوزاندن زباله، این طلای کثیف، نه تنها استفاده نکردن از این ثروت بزرگ است، بلکه همزمان باید توجه داشت هر زمینی مناسب دفن زباله نیست و بررسی شرایط ژئوپلیتیکی ضروری است و مهم‌تر اینکه سایت‌های دفن زباله، کارایی خود را برای کشاورزی و مسکن‌سازی از دست می‌دهند و در طولانی مدت، دیگر زمینی برای زندگی، باقی نخواهد ماند.
همچنین در سوزاندن زباله، بویژه در خصوص پلاستیک‌ها باید دقت کرد، زیرا گاه یک آلاینده جامد را به یک آلاینده گازی تبدیل می‌کنیم که می‌تواند خطرات زیان‌بارتری برای محیط زیست داشته باشد.
این عضو هیئت علمی گفت: ما لازم است احساس تعلق به محیط زیست را در جامعه فرهنگ‌سازی نمائیم، زیرا همانطور که در زمان فراگیری کرونا دیدیم، آلودگی در یک جا نخواهد ماند بلکه دوباره بسوی ما باز خواهد گشت. لذا ما باید مسئولیت پسماندهای خود را بپذیریم.
دکتر دزواره گفت: دانشگاه دامغان به عنوان یک نهاد علمی، اولین ارگانی است که باید نسبت به پسماندهای خود حساس بوده و تمام فعالیت‌های آزمایشگاهی و محیط زیستی خود را با هدف رسیدن به پسماند صفر و با کمترین زیان برای محیط زیست تبدیل کند و به عبارتی به استاندارهای دانشگاه سبز دست یابد.
این کارگاه امروز 19 تیرماه، به همت دکتر قلی‌زاده، رئیس کمیته تخصصی ایمنی، بهداشت و محیط زیست دانشگاه دامغان، ویژه اعضای هیئت علمی و کارشناسان آزمایشگاه‌ها و برای مدیریت اصولی پسماندهای آزمایشگاهی به مدت 8 ساعت برگزار شد.
