دکتر عبدالحسین کلانتری در بخشی از مراسم اختتامیۀ این جشنواره بیان کرد: خوشحالم که باز هم جناب مولوی همه ما را زیر یک سقف جمع کرد و این نه فقط هنر او، که ظرفیت شعر و ادب فارسیست .

وی افزود: روایت‌های مختلفی از تطور تاریخ و به تعبیری فلسفۀ تاریخ غرب صورت گرفته است. برخی بر مبنای شیوۀ تولید یا نظامات اقتصادی، برخی بر مبنای فناوری، برخی برمبنای ارتباطات و. ...  اما بنیانی‌ترین روایت از این تحول، به خودبنیادی عقل توجه می دهد؛ انسان غربی که جرأت اندیشیدن پیدا کرده است و از نابالغی بدر آمده و سودای فهم تصرف مستقل عالم را دارد. انسانی که خدا را از جهان بیرون کرده و سرمستانه و پیروزمندانه داعیۀ مهار تمام ارکان و نیروهای جهان را دارد. انسانی که نه فقط ادعای مهار طبیعت که نیز  ادعای مهار خودبنیاد جامعه و تاریخ را نیز دارد. بدین ترتیب نه فقط انسان با آسمان قهر کرد و بیگانه و خودبنیاد شد که نیز تاریخ و جامعه نیز خودبنیاد شد.

کلانتری با اشاره نظریات اندیشمندان غربی ادامه داد: آری به بیان نیچه انسان خدا را کشت و هرگونه معنای قدسی را مهمل خواند و کوشش کرد تا آن را از جهان بیرون کند. اما این سرمستی خیلی زود به پایان رسید و به‌تصویر فوکو، انسان با مرگ خدا، پایان خویش را نیز اعلام نمود و مُرد.  جهان سرد، خاکستری، بی‌روح و بی‌معنا شد. انسان به توده ای بی‌روح تبدیل شد که همچون کرمی می‌لولید‌.

وی افزود: چنین فضایی بود که منجر به بحران‌های بزرگ اجتماعی، نظیر جنگ‌های بزرگ جهانی و ظهور فاشیسم شد. بی‌معنایی همه چیز را مباح می کرد و انسان فراسوی خوب و بد به هر اقدامی دست میزد چنین فضایی نقد مدرنیته را تشدید کرد. تا آنجا که جستجوی معنا، مجددا در دستور کار قرار گرفت. انقلاب اسلامی در این زمان پیروز شد و تبدیل به روح جهان بی‌روح شد و توجه جهانی به شعر و ادب فارسی که حامل معنا و عامل انتشار آن بود نیز در این فضا انجام شد.

عبدالحسین کلانتری  با بیان ویژگی‌های شعر فارسی ادامه داد: شعر و ادب ایران نه‌تنها تکیه‌گاه مردم ایران که ناجی مردم جهان بوده و هست. این توجه وسیع به مولوی بی‌جهت نیست. مولوی گریزگاه و مفر جهان آبستن از عقل معاش و عقلانیتِ ابزاری است. اگر زبان، خانۀ هستی است، مولوی بر صدر خانۀ هستی نشسته و معنای هستی را با کلام معجزه آسای خود بر ما مکشوف می‌سازد.

وی اضافه کرد: در حدود هفتصد سال گذشته، انگشت‌شمار شرحی بر آثار مولوی تدوین و تالیف شده است؛ ولی در این هفتاد سال اخیر، صدها شرح و تفسیر از سوی دانشگاهیان و حوزویان و محققان به رشتۀ تحریر درآمده است و این خود حکایت‌گر این است که عصر مولوی و عصر فعلی به عنصر امید و معنویت بسیار نیازمند است. مولوی با جان و ذات انسانی سخن می‌گوید ‌و به همین علت محدود به زمان و مکانی خاصی نیست.

معاون فرهنگی وزارت علوم، شعر را به‌عنوان عامل پیوند اجتماعی معرفی و ادامه بیان کرد: شعر، عامل ترمیم شکاف‌های اجتماعی، سنبل خدمات متقابل ایران و اسلام، تداوم بخش اندیشۀ ایرانی اسلامی و تلطیف کنندۀ زندگی ایرانیان است و با زندگی ایرانیان گره خورده است. ایرانیان با شعر به‌دنیا می‌آیند، زندگی می‌کنند و می‌میرند. لذا می توان گفت ادبیات انعکاس هویت ما نیست، خود ماست. هویت ماست .در پایان برای همه دست اندرکاران این جشنواره و دانشجویان عزیز، آرزوی موفقیت و توفیق روزافزون دارم.

نخستین جشنوارۀ مولانا که با محوریت گویندگی و اجرا، در دو بخش ویژه و رقابتی و به همت دانشگاه دامغان برگزار شد در شامگاه سه‌شنبه با معرفی برگزیدگان و تقدیر از آنها به کار خود پایان داد.

شایان ذکر است که 942 اثر از 50 دانشگاه سراسر کشور توسط دبیرخانۀ این جشنواره دریافت شد که از میان آنها 142 اثر به بخش داوری راه یافت و در نهایت 24 نفر به عنوان برگزیده و شایسته تقدیر، انتخاب و معرفی شدند.