اولین نشست مشترک تنی چند از مسئولین دانشگاه دامغان و بیمارستان آموزشی-پژوهشی و درمانی ولایت با هدف شناسایی دغدغه‌ها و چالش‌های اعضای هیئت علمی دانشگاه و بیمارستان ولایت، بررسی راه‌کارهایی برای هم افزایی بین بیمارستان، مرکز هم اندیشی اساتید، مرکز رشد و نوآوری، مرکز مشاوره و سبک زندگی برگزار شد.
رئیس بیمارستان ولایت گفت: دامغان یک گنج است که پتانسیل‌های اقتصادی، جغرافیایی و تاریخی و … بسیاری دارد. از طرفی از نظر نیروی انسانی نخبه نیز باعث افتخار است که شمار قابل توجهی از دامغانیان در پست‌های بالای دولتی مشغول به خدمت هستند که می‌توانند در مخمصه‌های بروکراسی اداری یاری‌گر شهر باشند .
وی گفت: دانشگاه دامغان و اعضای هیئت علمی نیز با دانش و تخصصی که در اختیار دارند یکی از پتانسل‌های مهم این شهر هستند و ما امیدواریم در این جلسات به پژوهش‌های کاربردی مشترکی برسیم.
در این خصوص، دکتر تاجیک استاد فیزیک هسته‌ای از دانشکده فیزیک درباره طرح پیشنهادی خود و تحقیق بر روی میزان نشت پرتو در زمان سی تی اسکن، عکس برداری‌ها، میزان آسیب به کارکنان و بیماران و بررسی انواع دوزیمتری‌ها توضیحاتی را ارائه کرد.
دکتر رضایی از دانشکده فنی و مهندسی بررسی در خصوص Bioengineering، دکتر متقی همکاری در زمینه‌ی It، data mining و داده کاوی، دکتر امیراحمدی از دانشکده زیست شناسی درباره عملیاتی کردن تحقیقات گیاه شناسی و احداث کارخانه‌ی تولید داروهای گیاهی با توجه به طبیعت منحصر به فرد دامغان و دکتر ضرابی از دانشکده ریاضی و علوم کامپیوتر، مدلسازی و آنالیز داده‌ها، را به عنوان طرح‌های مشترک فی ما بین دانشگاه و بیمارستان ولایت مطرح کردند.
دکتر قربانی معاون آموزشی بیمارستان ولایت نیز پیشنهاد بازدید میدانی برای نیازسنجی و آشنایی اساتید، پزشکان و پژوهشگران با امکانات دو مرکز را مطرح کرد که با توافق طرفین همراه بود.
دکتر سیدهادی رستمیان، عضو مرکز هم اندیشی اساتید گفت: در این سالها شهر دامغان از لحاظ فرهنگی دید بازتری پیدا کرده و چراهای زننده کمتر شده است که این امر میتواند امنیت روانی برای سکونت در دامغان و سرمایه گذاری صاحبان ثروت فراهم کند.
در پایان دکتر آرزو رضایی رئیس مرکز رشد و نوآوری دانشگاه دامغان ضمن تشکر از حضور شرکت‌کنندگان این جلسه گفت: تشکیل این جمع و تلاش برای استفاده بهینه از منابع و رفع موانع نشان می دهد که ما ایرانیانی امیدوار به آینده هستیم که با وجود غیر بومی بودن و مشکلات شغلی و پژوهشی شخصی، برای پیشرفت کشورمان دغدغه‌مندیم.
