سیدهادی رستمیان در گفت‌و‌گو با روابط‌عمومی دانشگاه با اشاره به سوابق تحصیلی‌اش  بیان کرد: سال 1382 در رشته مهندسی مکانیک گرایش حرارت و سیالات در دانشگاه سمنان مشغول به تحصیل شدم. سال 1388 وارد رشته مهندسی هوافضا گرایش آیرودینامیک دانشگاه جامع امام‌حسین(ع) شده و با رتبه اول ورودی،  دوره کارشناسی‌ارشد را به پایان رساندم. پس از این مقطع بلافاصله وارد مقطع دکتری شدم و مدرک دکتری مهندسی مکانیک گرایش تبدیل انرژی خود را در سال 1395 از دانشگاه سمنان دریافت نمودم.

وی با اشاره به پیشینۀ کارهای پژوهشی خود‌ ادامه داد: پروژۀ کارشناسی‌ارشد بنده همزمان شد با کارکردن در مرکز تحقیقاتی هایتک خاورمیانۀ قدر که آزمایش‌های آیرودینامیکی در سطح مافوق صوت و حتی مادون صوت در آن انجام می‌شد و من به عنوان مسئول دستگاه سرعت‌سنج این مرکز مشغول فعالیت شدم. این تجربۀ بسیار خوب در مقطع ارشد، زمینه‌ساز ورود من به پروژه‌های صنعتی بعدی بود.

رستمیان اضافه کرد: در مقطع دکتری با پروفسور سیف‌الله سعدالدین استاد تمام دانشگاه سمنان کار کردم و بنابر توصیه ایشان مبنی بر انجام پروژه‌های کاربردی و استفاده از فناوری‌های جدید و شرکت‌های دانش‌بنیان، در سال دوم دکتری، شرکت دانش بنیانی را در مجموعۀ پارک علم و فناوری دانشگاه سمنان تأسیس کردیم. در همین مقطع توانستیم دو محصول همزن مکانیکی و همزن آلتروسونیک و نانوسیالات را به نمایشگاه تجهیزات ساخت ایران ارائه نماییم که حضور در سه دوره از این نمایشگاه، منجر به کسب تجربیات مفید و البته سخت بسیاری برای ما شد.

وی افزود: با این مقدمات، ما مسیر فعالیت‌های پژوهشی خود را در کنار مقالات پژوهشی، به سمت تولید محصولات فناورانه و دانش‌بنیان پیش بردیم. از سال 1398 به همراه همکار عزیزمان آقای دکتر آل‌بویه شرکتی را تأسیس کردیم تا برخی از محصولات را با استفاده از تجربۀ قبلی و به صورت جدیدتر، در این شرکت دانش بنیان ارائه دهیم. امسال هم با 4 محصول فناورانه در نمایشگاه ساخت ایران حضور داشتیم.

عضو هیأت علمی دانشکدۀ فنی و مهندسی دانشگاه دامغان با اشاره به ضرورت توجه به پروژه‌های کاربردی گفت: پژوهش‌های نظری، فی‌نفسه علم است و تولید علم از شاخصه‌های قدرت هر کشور محسوب می شود.  اما اینکه در حال حاضر اولویت کشور چیست، به طور واضح می‌توان گفت که رسیدگی به پژوهش‌های کاربردی و فنّاور کردن و عرضه کردن دانش موجود در دانشگاه به بازار اولویت اصلی است. یعنی تولید محصول، کسب درآمد و برطرف کردن نیاز‌های جامعه از طریق انجام این پژوهش‌ها، از اولویت‌های اصلی کشور به حساب می‌آید. توجه به شاخص‌های علم‌سنجی مختلف نظیر سایت سایماگو که جایگاه کشورها را در منطقه و جهان از حیث تولید علم بررسی می‌کند، نمایانگر این واقعیت است که ما در حیطۀ نظری خوب کار کرده‌ایم و حرکت دانشگاه ها روی خط علم،  به سمت افق‌های تعیین شده  به خوبی اتفاق افتاده و قابل دفاع است. اما پروژه های کاربردی نیاز به توجه بیشتری دارد.

وی ادامه داد: کسب امتیاز راحت و بدون حرف و حدیثی که یک مقالۀ ISI دارد، برای یک پروژه پژوهشی یا ثبت یک محصول دانش‌بنیان با مشکلات و سختی‌های فراوانی همراه است و این مسئله، نیاز به بازنگری در بسیاری از آیین‌نامه‌ها را روشن می‌کند. لذا  قوانین فعلی مسیر را بیشتر به سمت تولید علم هدایت می‌کند که در جای خود لازم و خوب است اما اولویت اصلی کشور که در حال حاضر اشتغال و تولید را شامل می‌شود، در گرو توجه بیشتر به پروژه‌های کاربردی و مسئله‌محور است و باید به آنها بیشتر پرداخت.

رستمیان با بیان اهمیت مرکز ارتباط با صنعت دانشگاه‌ها افزود: به نظر من بعد از معاونت آموزشی که رسالت اصلی دانشگاه است، مرکز ارتباط با صنعت در جایگاه دوم اهمیت قرار دارد. دانشجوی ما بعد از 4 سال تحصیل و کسب مهارت در دانشگاه، قرار است وارد محیط کار شود. اگر دانشگاه نتواند در این مدت، محیطی را برای آزمون خطا و انتقال تجربه به دانشجو فراهم کند، می‌توان گفت که هدف متعالی دانشگاه محقق نشده است.

وی با بیان پیشنهاد خود در زمینۀ ارتقا این مرکز بیان کرد: می‌خواهم پیشنهادی را برای اولین‌بار، اینجا مطرح کنم که پس از بازدید اخیر معاون علم و فناوری رئیس جمهور، ضرورت آن بیش از پیش حس شد و آن ایجاد نمایشگاه دائمی و فضای اشتراکی دستاورد دانشکده‌هاست تا در آن محصولات و پروژه‌هایی که منجر به تولید پول و ثروت و حل مشکل شده را به نمایش بگذارند. واحد تحقیق و توسعه شرکت‌های دامغان نیز در این نمایشگاه غرفه داشته باشند و نمونه محصولاتشان را در آنجا ارائه دهند. ایجاد این فضا باعث می‌شود دانشجویی که دارد درس تئوری را می‌خواند با گشت و گذار در این محیط، می‌تواند با تنوعی از مسائل حل شده و موارد موفق در کنار نگاه به آیندۀ خود مواجه شود. حضور مشاوران حقوقی و مالی و کسب و کار نیز کمک بسیاری به ایجاد یک فضای کسب و کار پویا خواهد کرد. لذا امیدوارم دفتر ارتباط با صنعت ما به یک اتاق و دو کارشناس خلاصه نشود به دنبال گسترش این فضا و ایجاد اتمسفر کسب و کار و نوآوری باشد.

سیدهادی رستمیان در پایان به یکی از مشکلات دانشجویان در این زمینه اشاره کرد و افزود: یکی از دغدغه‎های من مسئله کارآموزی دانشجویان است. دانشجویان برای طی کردن این دو واحد کارآموزی در ‌به‌ در دنبال محل کارآموزی می‌گردند. چرا باید شرایط اینگونه باشد؟ فراهم کردن محیط کسب و کار مورد علاقۀ دانشجو برای گذراندن این واحدها، وظیفۀ دولت و دانشگاه است. اکنون همۀ سنگینی این کار بر دوش دانشجو افتاده و تنها همکاری دانشگاه‌ها به صدور یک معرفی‌نامه خلاصه می‌شود. حل شدن این مشکل می‌تواند کمک زیادی به تقویت روحیه امید و مهارت افزایی کند و امیدواریم این مشکل به زودی برطرف شود.