نادر تقی‌پور در گفت‌و‌گو با روابط‌عمومی دانشگاه با اشاره به سوابق تحصیلی‌اش  بیان کرد: من ورودی مهرماه 1373 دانشگاه تبریز در مقطع کارشناسی زمین‌شناسی هستم. پس از آن برای مقطع کارشناسی‌ارشد وارد دانشگاه شیراز شدم و سپس در مقطع دکتری دانشگاه شهید باهنر کرمان به تحصیل ادامه دادم. از مهر ماه 1386، فعالیت من به عنوان عضو هیئت علمی دانشکدۀ علوم‌زمین دانشگاه دامغان آغاز شده و تا الان حدود 13 سال است که در این دانشگاه فعالیت می‌کنم.

وی با اشاره به پیشینۀ کارهای پژوهشی خود‌ ادامه داد: تخصص اصلی من در مقاطع کارشناسی‌ارشد و دکتری، روی مس بوده است به خصوص در ارتباط با سیستم‌های پورفیری که جزو بزرگترین ذخائر مس دنیا محسوب می‌شوند و در ایران هم وجود دارد. در برخی پژوهش‌های دیگر در مورد ذغال‌سنگ نیز کار کرده‌ام. در عین حال در طول این 13 سال همواره با صنعت در ارتباط بوده و با شرکت‌های زیادی به عنوان مشاور همکاری کرده‌ام . بسیاری از پایان‌نامه‌های دانشجویان تحصیلات تکمیلی که داشته‌ام را نیز سعی کرده‌ام تا در این مسیر تعریف کنم.  

تقی‌پور در خصوص پروژه‌هایی که تاکنون انجام شده است  بیان کرد: ما سه پروژه با موضوع اکتشاف کرومیت برای کشور عمان انجام دادیم که در این پروژه‌ها 174 رخداد کرومیتی مورد مطالعه قرار گرفت. پیش از ما فرانسوی‌ها روی این موضوع کار کرده بودند و فاز تکمیلی آن به ما واگذار شد. پروژۀ دیگری را نیز در شهر سلاله کشور عمان پذیرفتیم که موضوع آن استخراج آهک در محدوده‌ای به وسعت 326 کیلومتر مربع بود که مراحل انتهایی خود را می‌گذراند.

وی افزود: پهنۀ اکتشافی را در قالب قراردادی با دانشگاه برای مجموعه گل‌گهر انجام داده‌ایم که تقریبا به اتمام رسیده است. به تازگی نیز با شرکت فولاد مبارکه اصفهان طرحی را علی‌رغم وجود رقبای قدرتمند مثل دانشگاه صنعتی اصفهان و دانشگاه تهران متقبل شدیم که بزرگترین پروژۀ خارج از دانشگاه ما تاکنون محسوب می‌شود و منتظر ابلاغ قراداد هستیم تا کار را شروع کنیم.

نادر تقی‌پور با اشاره به مشکلات ارتباط صنعت و دانشگاه گفت: نمی‌شود مشکلات را فقط متوجه دانشگاه یا صنعت دانست. بالاخره باید یکی از طرفین قدمی به سمت این ارتباط بردارند. مسلما وقتی که من دنبال یک کار تحقیقاتی هستم، باید خودم به سمت آن حرکت کنم. قرار نیست در اتاق‌مان بنشینیم و منتظر بمانیم تا صنعت اگر مشکلی دارد به ما مراجعه کند. باید برویم و با صنعتگران صحبت کنیم، حتی خیلی وقت‌ها باید مشکلات‌شان را به آنها بگوییم زیرا در بسیاری از مواقع خودشان هم از این مشکلات ‌اطلاعی ندارند و وقتی که مشکل را برایشان توضیح دهید، از شما راه‌حل خواهند خواست و خیلی وقت‌ها، راه‌حل یعنی بیایید و این پروژه را انجام دهید. پروژه‌های بسیاری از این دست داشته‌ام. به عنوان مثال پروژه‌ای را به عنوان پایان‌نامه یکی از دانشجویان با مجتمع گل‌گهر انجام دادیم که به همین شکل انجام شد.

وی ادام داد: تا زمانی که شما در اتاق نشسته باشید، به هیچ‌وجه قرار نیست کسی به شما مراجعه کند، باید بروید و حتی در حد یک پایان‌نامه دانشجویی هم که شده، ارتباط را برقرار کنید. بعد از شناخت توانایی، تیم علمی و دانشگاه شماست که حالا آنها به سراغ شما خواهند آمد و به همین صورت این حلقۀ ارتباطی برقرار می‌شود.

وی در پایان تأکید کرد: ما باید دانشجویان را هدایت بکنیم تا به سمت تحقیقات کاربردی حرکت بکنند. زمانی این اتفاق می‌افتد که ما به عنوان اساتید و معلمان، از نیازهای صنعت آگاه باشیم و متناسب با آنها، به تربیت نیروها بپردازیم. بدون توجه به این نیازها و آموزش درست به دانشجویان، ما فارغ‌التحصیلانی خواهیم داشت که  فقط مدرک گرفته‌اند و آیندۀ شغلی ندارند. اولین گام برای ما معلمان و اساتید این است که به معلوماتی که دانشجویان انتقال می‌دهیم توجه داشته باشیم که برای بیرون از دانشگاه مفید باشد، اگر مفید نیست باید اصلاحشان کنیم و تا زمانی که ما به عنوان معلم با صنعت در ارتباط نباشیم، نمی‌توانیم از نیاز‌های آن مطلع شده و به دانشجویان انتقال دهیم. به دلیل افزایش هزینه‌ها، برای بخش خصوصی هم منطقی است که با کار علمی دقیق و حساب‌شده، پروژه‌های خود را پیگیری کند، لذا فرصت مناسبی است برای ورود جدی‌تر دانشگاه به بخش صنعت و امیدوارم همۀ ما بتوانیم از این فرصت پیش آمده بهره لازم را ببریم.